دریافت فایل پی دی اف

نام: ويليام سي راجرز سوم
(William C. Rogersш)
لقب: ويل 
محل تولد: فورت‌‌ورث (Fortworth)، ايالت تگزاس
محل خدمت: نيروي دريايي آمريکا
سال‌‌هاي خدمت: 1992-1965
درجه: ناخدا
فرماندهي‌‌ها: ناو يو.اس.‌‌اس کاشينگ(DD-985) 
ناو يو.اس‌‌.اس وينسنس (G-49) 
گروه‌‌هاي آموزش‌‌هاي رزمي تاکتيکي نيروي دريايي
نبردها: عمليات ارنست ويل 
مدال‌‌ها: نشان لياقت
مدال شايسته خدمت
مدال تمجيد خدمت مشترک
نشان روبان خدمت رزمي
مدال اعزامي نيروي دريايي
مدال اعزامي نيروهاي مسلح

***

ناخدا ويليام سي. راجرز سوم که معمولاً به عنوان ويل سي. راجرز سوم شناخته مي‌‌شود در دسامبر سال 1938 در فورت‌‌ورث، تگزاس به دنيا آمد. او افسر نيروي دريايي آمريکا بود و بيش‌‌تر به‌‌خاطر فرماندهي ناو يو.اس‌‌.اس‌‌ ‌‌وينسنس(G-49)، يک ناوشکن در کلاس Ticonderoga مجهز به سيستم‌‌هاي رزمي Aegis شناخته شده است. در زمان فرماندهي او، اين ناو مسئول سرنگون کردن پرواز شمارة 655 هواپيماي ايران برفراز خليج‌‌فارس بود که منجر به کشته شدن 290 غيرنظامي شد و يک ماجراي بين‌‌المللي براي آمريکا به وجود آورد.

* زندگي اوليه و حرفه‌‌اي ويل راجرز تا قبل از سال 1988 
راجرز در شهر فورت‌‌ورث، ايالت تگزاس متولد شد و در سن آنتوني، تگزاس بزرگ شد. پدرش، ويل سي. راجرز دوم در زمان جنگ دوم جهاني در نيروي دريايي آمريکا، روان‌‌پزشک بود. ويل برادري کوچک‌‌تر از خود به نام ديک دارد که در يک حادثه رانندگي فلج شد و اکنون بر روي ويلچر به زندگي خود ادامه مي‌‌دهد. راجرز داراي مدرک ليسانس در رشته روان‌‌شناسي از دانشگاه بايلور و فوق‌‌ليسانس در رشته تاريخ از دانشگاه ترينيتي در سن‌‌آنتونيو است. وي قبل از وارد شدن به دانشکدة افسری به‌‌مدت دو سال در دبيرستان، علوم تدريس مي‌‌کرد. 
راجرز در دسامبر 1965 به درجه افسري نائل شد و اولين سفر مأموريتي او در بخش مهندسي ناوهواپيمابر يو.اس.‌‌اس‌‌ اينديپندنس(CU-62) بود. دومين ايستگاه مأموريتي او ناوشکن يو.اس.‌‌اس ‌‌جورج ک.مکنزي بود که ابتدا در لانگ بيچ و سپس در يوکوسوکاي ژاپن مستقر شد. راجرز در دسامبر 1969 به ناو يو.اس.‌‌اس وري‌‌لند(Uss Vreeland)- که يک ناو محافظ در کلاس Knox بود- به‌‌عنوان افسر عملياتي پيوست. اين ناو در چارلستون واقع در ايالت کاروليناي جنوبي مستقر بود. اولين فرماندهي راجرز، ناو يو.اس‌‌.اس‌‌اکسپلويت، يک ناو مين‌‌ياب در کلاس تهاجمي (Aggressive) بود که اين ناو هم در چارلستون استقرار داشت. راجرز بعد از حضور در کالج ستاد نيروهاي مسلح (Armed Forces Staff College) در نورفولک واقع در ايالت ويرجينيا با سه درياسالار در واشنگتن کار کرد و به ِسمَتِ رئيس گروه ارزيابي سيستم‌‌هاي تسليحاتي که تحت نظارت وزير خارجه است، منصوب شد. به دنبال جنگ يام کيپور(Yom Kippur) در سال 1973، راجرز با توجه به سِمَتي که داشت، چندين بار به اسرائيل سفر کرد. او در سال 1978 خود را به عنوان افسراجرايي- که در ردة دوم فرماندهي است- به نام يو.اس.‌‌اس ديويد آر.ري (Uss David R.Ray) که يک ناوشکن در کلاس Spruance بود، معرفي کرد. وي بعد از آن از سپتامبر 1981 تا اوت 1984، فرمانده ناو يو.اس.‌‌اس کاشينگ(Uss Cushing) -که آن هم يک ناوشکن در کلاس Spruance بود- شد. وي قبل از آن‌‌که فرماندة ناو وينسنس شود، در پنتاگون به عنوان رئيس بخشي در دايرة برنامه‌‌ريزي رياست عمليات‌‌هاي نيروي دريايي خدمت کرد. 
ناخدا راجرز در 12جولاي 1964 با شارون(لوميس) راجرز ازدواج کرد. آن‌‌ها يک پسر به نام ويل سي. راجرز چهارم دارند که در فوريه 1969 به دنيا آمد.

* فرماندهي ناو يو.اس.‌‌اس ‌‌وينسنس
راجرز دومين فرماندة ناو وينسنس بود و در 11 آوريل 1987 به اين سمت منصوب شد. در آن زمان، ناو وينسنس، يکي از تنها پنج رزم‌‌ناو به‌‌آب‌‌انداخته‌‌شده‌‌اي بود که سامانه جديد رزمي موسوم به Aegis را حمل مي‌‌کرد. اين سامانه يک ميليارد دلاري، يک سيستم مديريت رزمي يک‌‌پارچه رايانه‌‌اي بود.وينسنس اولين رزم‌‌ناو از اين نوع بود که به ناوگان اقيانوس آرام پيوست. مرکز اين سامانه يک رادار پيشرفته، داراي رديابي اتوماتيک چندمنظورة سه بعدي و زمان‌‌بندي‌‌شده موسوم به AN/SPY-1 است. اين رادار بسيار پرقدرت که به‌‌عنوان “سپر ناوگان دريايي” شناخته شده قادر به جست‌‌وجو، رديابي و هدايت موشک‌‌ها به‌‌طور همزمان با ظرفيت رديابي بيش از يک‌‌صد هدف در بيش‌‌تر از 100ميل دريايي(200کيلومتر) است. فرماندهي يک ناو مجهز به سامانه Aegis در آن زمان بسيار مهم تلقي مي‌‌شد. وينسنسدر 25 آوريل 1988 در يک مأموريت شش‌‌ماهه به حمايت از عمليات ارنست ويل، همراهي و اسکورت تانکرهاي نفت‌‌کش در خليج‌‌فارس، در اين منطقه مستقر شد.

* پرواز شماره655 ايران اير
در سوم جولاي سال 1988، ناو وينسنس، پرواز شماره 655 ايران اير را با دو موشکSM-2MRسرنگون کرد. پرواز 655 ايران اير که 290 مسافر را حمل مي‌‌کرد، به‌‌مدت هفت دقيقه درحال پرواز بود که اين دو موشک با فاصله تقريباً 8 مايل(13کيلومتر) از ناو وينسنس به اين هواپيما اصابت کرد. اين هواپيما درخليج فارس در 5/6 مايلي (5/10 کيلومتري) جزيره هنگام سقوط کرد. در زمان وقوع اين حادثه، ناو وينسنس داخل آب‌‌هاي ايران بود و درگير يک نبرد با سلاح‌‌هاي سبک با چندين قايق توپ‌دار ايراني شده و در جريان عمليات‌‌هاي پرواز به سوي هليکوپتر آن‌‌ها شليک شده بود.
متعاقب اين ماجرا گزارشي تحت عنوان «تحقيقات رسمي درخصوص شرايط حاکم بر سرنگون‌‌کردن پرواز شماره 655 ايران اير در سوم جولاي 1988» توسط درياردار ويليام فوگارتي منتشر شد. در اين گزارش خاطرنشان مي‌‌شود که ناخدا راجرز اطلاعات نادرستي را دريافت کرد که به‌‌موجب آن تصميم به شليک موشک گرفت. به‌‌خصوص به او گفته شد که اين هواپيما يک جت جنگي است که در حالت تهاجمي به سوي پايين مي‌‌آيد و اين‌‌که با رادارهاي موسوم به رادار نظارتي ثانويه/ کدهاي II ـ modeIFF که انحصاراً توسط هواپيماهاي نظامي به‌‌کار برده مي‌‌شود، هويت خود را فاش ساخته است. در اين تحقيق مي‌‌آيد که ناخدا راجرز تمام فکر خود را روي درگيري در حالِ جريان با قايق‌‌هاي ايران معطوف کرده بود و تنها به‌‌مدت کمتر از چهار دقيقه از هواپيمايي که به طرف ناو او مي آمد، مطلع بود. در اين گزارش افزوده شد که با توجه به اين‌‌که راجرز مسئول حفاظت از ناو يو.اس.اس المر مونت‌گومري (Uss Elmer Montgomery) نيز بود، احساس مسئوليت بيشتري براي اقدام مي‌‌کرد. اين گزارش در پايان به اين نتيجه رسيد که راجرز بر اساس اطلاعات داده‌‌شده به او و زمان کمي که در اختيار داشت، سنجيده دست به اقدام زده و همچنين او در چارچوب قوانين درگيري عمل کرده است.
تحقيقات مستقل درخصوص اين وقايع، تصوير متفاوتي را نشان داده است. جان بري و راجر چارلز از نيوزويک مدعي شدند که راجرز شيفته جنگ بود و جنگ با قايق‌‌هاي توپ‌دار ايراني را شروع و آن‌‌ها را تا داخل آب‌‌هاي ايران تعقيب کرد. آ‌‌ن‌‌ها همچنين دولت آمريکا را متهم به سرپوش گذاشتن بر اين قضيه کردند. منابع ديگر تا حدي مسائل فني و پهنه کشتي را مقصر دانستند. يک تحليل انجام‌‌شده در اين باره توسط انجمن مطالعات استرتژيک بين‌‌الملل، استقرار يک رزمناو مجهز به سامانه‌‌ Aegis را در اين منطقه غيرمسئولانه خواند و چنين استنباط کرد که پهنه‌‌ کشتي نقش مهمي در يک سطح پايين براي شليک داشته است. در سال 2004، ماريتا تورپين و نيک دوپلوي (Niek du Plooy) از مرکز پشتيباني لجستيک و تصميم‌‌گيري، اين رويداد را به اشتباه در تجزيه و تحليل نتايج توسط سامانه رزمي Aegis نسبت دادند و اين طرح و ارتباط بيهوده کاربر را که به اشتباهات تصميم‌‌گيري کمک کرد، مقصر دانستند.
ديويد کارلسون، افسر سرفرماندهي ناو يو.اس.اس سايدز (Uss Sides)، دومين کشتي‌‌اي که در زمان وقوع اين حادثه تحت کنترل تاکتيکي راجرز بود، شخصاً از وي انتقاد کرد و او را بسيار پرخاش‌‌گر ناميد. کارلسون ادعا کرد که سرنگون‌‌کردن پرواز شماره‌‌ 655 ايران اير ناشي از به اوج رسيدن روح وحشتناک ستيزه‌‌جويي ناخدا راجرز بود که اولين بار چهار هفته قبل از اين ماجرا ديده شد. کارلسون به وقايع روز دوم ژوئن 1988 اشاره کرد که مدعي شد راجرز، ناو وينسنس را که در تعقيب يک کشتي فله‌‌بر بود، به يک ناو محافظ ايراني بسيار نزديک کرد. اين‌‌که او با پرواز دادن هليکوپترش آن را به فاصله‌‌ بسيار نزديکي از قايق‌‌هاي کوچک ايراني برد و همچنين به جاي هدايت کشتي ديگر براي شليک به‌‌سوي کشتي‌‌هاي ايراني، به‌‌سوي چند قايق کوچک نظامي ايراني شليک کرد. کارلسون با اشاره به هزينه‌‌ بالاي اين رزمناو در ارتباط با ناوهاي محافظ وابسته به گروه رزمي، با تصميم راجرز مخالفت کرد. «چرا مي‌‌خواهي يک رزمناوAegis به‌‌سوي قايق‌‌ها شليک کند؟ اين کار عاقلانه‌‌اي نيست.»
ناو وينسنس که همچنان راجرز فرمانده‌‌ آن بود، مدت باقيمانده از مأموريت خود را به اتمام رساند و در 25 اکتبر 1988 به پايگاه دريايي سن‌‌ديه‌‌گو بازگشت. در مسير بازگشت به کشور، اين ناو در 22 سپتامبر 1988، 26 ويتنامي را که قايق آن‌‌ها در جنوب درياي چين دچار حادثه شده بود، نجات داد. راجرز تا 27 مي سال 1989 فرمانده‌‌ ناو وينسنس بود. در سال 1990، جورج بوش پدر به راجرز به‌‌خاطر عملکرد خارق‌‌العاده او به‌‌عنوان افسر فرمانده، نشان لژيون لياقت اعطا کرد. اين مدال به‌‌خاطر دوران تصدي او به عنوان فرمانده‌‌ ناو وينسنس از آوريل 1987 تا می 1989داده شد و هيچ اشاره‌‌اي به سرنگون کردن پرواز شماره‌‌ 655 ايران اير نکرد.

* انفجار خودروي خانوادگي راجرز
9 ماه بعد از سرنگوني پرواز شماره‌‌ 655 ايران اير، در 10 مارس 1980، همسر راجرز از يک انفجار جان سالم به در برد. شارون وقتي که با ماشين خود مشغول رانندگي بود، يک بمب لوله‌‌اي متصل به ماشينش منفجر شد. ماشين به نام ويل راجرز بود و بلافاصله بسياري گمان کردند که اين يک عمل تروريستي بوده است. پنج ماه بعد، خبرگزاري آسوشيتدپرس گزارش داد که به احتمال بسيار زياد اين يک اقدام خصمانه‌‌ شخصي عليه راجرز بود و اين‌‌که FBI هرگونه عمل تروريستي را رد کرد. تا سال 2007، انفجار خودروي راجرز به‌‌رغم تحقيقات گسترده از بسياري که گاهي اوقات به 300 پليس و مأمور FBI مي‌‌رسيد، کماکان لاينحل باقي مانده است. در 17 فوريه سال 1993، اين مورد در برنامه‌‌ تلويزيوني «اسرار حل‌‌نشده» به نمايش درآمد، اما هيچ اطلاعات اضافي فاش نشد. 

* حرفه‌‌ او بعد از فرماندهي وينسنس
منصب بعدي راجرز، افسر فرماندهي گروه آموزش‌‌هاي تاکتيکي نيروي دريايي آمريکا در پوينت لوما (Point Loma) بود. اين گروه مسئول آموزش افسران در هدايت موقعيت‌‌هاي رزمي است. راجرز در اوت سال 1991 از نيروي دريايي بازنشسته شد. در سال 1992، ناخدا راجرز و همسرش شارون به اتفاق هم کتابي را به نام «مرکز طوفان: يک گزارش شخصي از تراژدي و تروريسم» نوشتند. اين کتاب درمورد وقايع حول و حوش سرنگون‌‌شدن پرواز شماره‌‌ 655 ايران اير و انفجار اتومبيل آن‌‌ها از ديدگاه خودشان است. در سال 2006، راجرز همچنان در سن‌‌ديه‌‌گو سکونت داشت.