به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري فارس، احمد خرّم وزير راه و ترابري دولت خاتمي و استاندار هرمزگان در سال 67 در ميزگرد «بازخواني سقوط هواپيماي مسافربري ايران توسط ناو جنگي آمريكا» گفت: زماني كه ناو جنگي آمريكا هواپيماي مسافربري ايران را در دوازدهم تيرماه 67 مورد هدف قرار داد 6ماهي مي‌شد كه من استاندار هرمزگان شده بودم، اما از چهار سال و نيم پيش در اين استان حضور داشتم.

خرّم با اشاره به اين كه از دو سه سال قبل از اين اتفاق دامنه جنگ ايران و عراق به خليج فارس كشيده شد و تا تنگه هرمز پيش رفت، اظهار داشت: قبل از اين حادثه تعدادي از نفت‌كش‌ها مورد اصابت قرار گرفتند و براي ايران گرفتاري‌هاي جدي ايجاد شد، هم در جهت صدور نفت و هم مورد هدف قرار دادن نفت كش‌هاي غول پيكر خليج فارس. بنابراين، فضا يك فضاي كاملاً جنگي بود و اين نگراني هميشه وجود داشت كه غيرنظاميان هم قرباني اين فضاي جنگي در خليج فارس شوند. البته اين نگراني كاملاً به‌جا بود چون كه در مورد هدف قرار دادن اسكله‌ها در نقاط نفت‌خيز، افراد غيرنظامي هم قرباني مي‌شدند.

وي افزود: مورد هدف قرار گرفتن هواپيما مسافربري ايران توسط ناو جنگي وينسنس آمريكا بسيار حادثه سنگيني بود. 294 نفر مسافر اين هواپيماي ايرباس بودند. زماني‌كه اين هواپيما مورد اصابت موشك‌هاي آمريكايي قرار گرفت، من داخل اتاق كارم در استانداري بودم و به محض اين كه صداي انفجار را به وضوح شنيدم، دم پنجره پريدم و بلافاصله از طريق خط «هات‌لاين» دفتر استانداري به من خبر دادند يك هواپيماي مسافربري زده شده. تمام استان بسيج شدند تا اجساد 290 نفر قرباني اين حادثه تلخ را از آب بيرون بكشند و در نهايت هم اجساد حدود 100 قرباني پيدا نشد كه احتمالاً با تيكه‌هاي بدنه هواپيما زير آب ماندند.

خرّم در ادامه گفت: ما حدود 8 روز عمليات جمع آوري اجساد داشتيم و در طول اين 8 روز تمام استان هرمزگان از مردم عادي گرفته تا نيروهاي امدادي و نظامي همه بسيج شده بودند. لباس‌هاي اين قربانيان به طرز فجيعي به بدن‌هايشان چسبيده بود و در نمي‌آمد. يكي از اجسادي كه از آب بيرون كشيدم مادري بود كه كودك خردسالش را بغل كرده بود و در همان حالت جان باخته بود. تحويل‌دهي جنازه‌ها و اجساد حدود 15 روز طول كشيد. خانواده‌هاي اين قربانيان همه به استان هرمزگان آمده بودند. ديدن چهره‌هاي خانواده‌هايي كه اجساد قربانيان‌شان پيدا نشده بود خيلي دردناك بود؛ هر قايقي كه به ساحل مي‌آمد اين‌ها با چشم‌انتظاري و گريه و زاري سراغ عزيز از دست رفته خودشان را مي‌گرفتند.

استاندار وقت هرمزگان با بيان اين‌كه مورد هدف قرار گرفتن هواپيماي مسافربري ايران توسط ناو جنگي آمريكا از دو حال خارج نيست، گفت: آمريكا اين حادثه را يا با طراحي قبلي انجام داد تا با زدن هواپيماي مسافربري بگويد اگر به خواسته‌هاي ما توجه نكنيد ما تا اينجا هم پيش مي‌رويم كه جمهوري اسلامي را وادار كنند در جنگ با عراق با دادن امتياز و بدون طلبكاري ماجرا را به پايان برساند.

مورد هدف قرار گرفتن اين هواپيما فشار سنگيني را بر جمهوري اسلامي وارد كرد و فشار آن كمتر از 2 سال جنگيدن و مقاومت كردن نبود. فرض دوم اين است كه آمريكايي‌ها اشتباه كردند و فكر مي‌كردند اين هواپيما نظامي است؛ در اين صورت شايد بشود پذيرفت كه آمريكايي‌ها در شنودهاي مخابراتي‌شان اشتباه كرده‌اند اما نمي‌توان پذيرفت در شناسايي اين هواپيما از طريق رادار نظامي و شناسايي دچار اشتباه شده باشند. هر چند آمريكايي‌ها اعلام كردند ما اشتباه كرده‌ايم و فكر كرده‌ايم اين هواپيما نظامي است اما شواهد برخلاف اين را نشان مي‌دهد.

خرّم ادامه داد: فرض كنيم آمريكايي‌ها پذيرفتند كه در زدن اين هواپيما اشتباه كرده‌اند اما اين اشتباه بايد جبران شود. هر چند آمريكا خون‌بهاي قربانيان را به خانواده‌هاي آنان پرداخت كرد اما خسارات وارده ناشي از اين حادثه بسيار سنگين‌تر از پرداخت خون‌بها بود. خسارات رواني و هزينه‌هاي سنگين اين اتفاق به سختي جبران مي‌شود.

آمريكايي‌ها فقط با پرداخت خون‌بها خواستند حركتي را در جهت تغيير فضايي كه عليه آنها شكل گرفته بود انجام دهند نه براي به دست آوردن دل خسارت‌ديدگان و جمهوري اسلامي. آمريكا فقط خواست بر روي شعله خشمي كه در دنيا عليه او بخاطر اين حركت غيرانساني بر افروخته شده بود كمي آب بپاشد و ريخته‌شدن خون 290 انسان بي‌گناه و غيرنظامي را فقط يك اشتباه جلوه دهد.

وي با اشاره به اين‌كه «حتي اگر به فرض محال بپذيريم كه آمريكا در اين ماجراي غيرانساني مرتكب اشتباه شده باشد بايد اين اشتباه به بهترين شكل ممكن جبران شود»، تاكيد كرد: آمريكا اگر اشتباه كرده بود بايد پاي تمام و كمال خسارت مي‌ايستاد، اما اين كار را نكرد.

خرّم، مورد هدف قرار دادن اين هواپيماي مسافربري و كشته شدن 290 انسان بي‌گناه را يك نقطه سياه پرنگ در كارنامه آمريكا خواند و گفت: همين اتفاقات است كه وقتي كنار هم گذاشته مي‌شود ذهنيت يك ملت را نسبت به كشوري ديگر منفي مي‌كند و هر چه آن كشور تلاش كند اين ذهنيت را پاك كند نمي‌تواند اين كار را انجام دهد. متاسفانه بيشتر كشورها از اين حادثه اظهار تاسف كردند اما هيچكدام اين عمل غيرانساني آمريكا را محكوم نكردند.
وي در پايان خاطرنشان كرد: بحث حقوق بشر براي دنياي استكباري و كشورهايي مثل آمريكا فقط يك بازيچه است؛ حادثه دلخراش سقوط هواپيماي مسافربري ايران در دوازده تير 67 تنها يك نمونه از احترام آمريكا به حقوق بشر است. براي آمريكا حقوق بشر زماني موضوعيت پيدا مي‌كند كه در راستاي منافعش باشد. آمريكا ثابت كرده براي رسيدن به منافعش همه چيز را زير پا مي‌گذارد.