در سال 1342 پسر بچه‌اي در حومه شهر اراك به دنيا آمد كه او را حسين ناميدند و حسين طفلي بود كه از همان آغاز زندگيش به امام حسين(ع) علاقه فراواني داشت. حسين14ساله بود كه همراه با برادرانش به تهران آمد. او در زمان انقلاب به فرمان امام خميني(ره) به تظاهرات مي رفت. وي به امام خميني (ره) علاقه وافري داشت و به ايشان عشق مي ورزيد تا اينكه در سال 1357 امام خميني به ايران تشريف آوردند و انقلاب به پيروزي رسيد.

شهيد حسين نيك‌ ملكي از آنجا كه فرزند ششم خانواده بودند و دو برادر بزرگتر از خود نيز داشتند به همراه برادران خود در فعاليتهاي رزمي بسيج شركت كردند و بعد از كسب آموزشهاي لازم تخصص كافي در اين زمينه را بدست آوردند و سپس در پايگاههاي بسيج محل زندگی تعداد زيادي از بسيجيان را تحت تعلیم خود قرار داده و به آنها آموزشهاي رزمي بسيج را مي دادند. ايشان پس از پشت سر گذاشتن تحصيلات به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در آمدند و در اين ارگان در قسمتهاي مختلف از قبيل عضويت در گشتهاي مبارزه با منكرات و فعاليت در ستاد رياست جمهوري براي محافظت از رهبر عظيم‌ الشان انقلاب اسلامي حضرت آيت الله خامنه اي كه در ان زمان سمت رياست جمهوري را بر عهده داشتند، فعال بودند.

ايشان در سال 1362 به جبهه هاي حق عليه باطل (حاج عمران ـ والفجر2) اعزام شدند و مدت 7 ماه در جبهه حضور داشتند تا اینکه مجروح شده و به تهران بازگشتند. يكي از دلايل مهم شركت ايشان در جبهه ها عشق و علاقه زيادي بود كه ايشان به امام خميني(ره) داشتند و همواره خود را خدمتگزار امام عزيز مي دانستند. ايشان با در نظر گرفتن فرموده امام حسين(ع) كه: «مرگ با عزت بهتر است از زندگي با ذلت» راهي جبهه ها شدند.

ايشان در سال 1362 ازدواج كردند كه ثمره اين ازدواج دو فرزند پسر است. حسين درسال 1364 در سپاه فرودگاههاي كشور در واحد امنيت پرواز كه وظيفه آن مبارزه با هواپيما ربايي است مشغول به انجام وظيفه شد و سرانجام در تاريخ 1367/4/12 در هواپيماي مسافربري ايرباس پرواز 655 ایران ایر كه عازم دبي بود و ايشان نیز از گارد امنیت پرواز آن هواپیما بود، با شلیک دو فروند موشک هدایت شونده از ناو آمریکایی وینسنس همراه با صدها هموطن مظلوم ایرانی به شهادت رسید.

خواهر شهید نقل میکنند که پیش از اينكه ايشان عازم آخرین پروازشان شوند با گريه اين شهيد عزيز را از زير قرآن بدرقه ميکنند و اين شهيد با تبسمي كه هميشه بر لبهايش داشت رو به خواهر كرده و میگوید: حالا كه چيزي نشده، يك سفر جزئي به دبي دارم. گريه هايت را براي هنگامي بگذار كه خبر شهادت مرا بدهند. حالا كه من صحيح و سالم هستم اين گونه گريه كني پس اگر روزي گفتند بيائيد جنازه برادرتان را ببريد چه خواهي كرد؟

سلام خدا بر شهیدان...